بگذار که از درد تو بیمار بمیرم  
   از آتش دل سوزم و تبدار بمیرم  
  بر گردنم آن زلف سیه حلقه کن ای سرو 
     در پای تو خواهم به سر دار بمیرم     
     بگذر نفسی از بر بالینم و بگذار       
       از تاب و تب لحظه ی دیدار بمیرم      
   چون سایه ات ای گل ز سرم رفت عجب نیست     
   از جور خس و سرزنش خار بمیرم 
   سهل است ز تیر نگهت مردنم اما  
  ترسم نزنی بر دل و دشوار بمیرم  
  مستم کن از آن لعل می آلوده که حیف است 
  می باشد و من پیش تو هشیار بمیرم
  تا چند ز بی مهریت ای مادر ایام
    یک بار شوم زاده و صد بار بمیرم    
  اغیار پی زندگی از مرگ گریزان   
   من زنده که در رهگذر یار بمیرم  
   ای پرده نشین پرده ز رخ بفکن و برخیز 
   مگذار که در پرده ی پندار بمیرم  
   گر دیدن رخسار تو ای ماه گناه است   
   بگذار نگه کرده گنهکار بمیرم  
    تا چند صبا در پی عمرم بدوانی    
    بگذر ز من خسته و بگذار بمیرم 

نظرات شما عزیزان:

ارشین

ساعت19:43---17 خرداد 1392

لایک

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: